Je hele leven hard werken en dan niet meer naar de tandarts kunnen… Laurence is er eigenlijk wel een beetje beduusd van. Ze is nu 60 jaar en heeft haar hele leven hard gewerkt, maar kan de tandarts niet meer betalen.
“Dit doet me zeer, mijn lach is me alles”
Ze heeft er heus wel over nagedacht: een tandartsverzekering. Maar ze weet ook dat die verzekering betekent dat er minder geld overblijft voor eten. Dus is de keuze snel gemaakt: geen verzekering.
Verlies van werk
Doordat haar man arbeidsongeschikt raakte, werkte Laurence parttime. Dat kon prima met haar baan als taxichauffeur. Ze werkte in de ochtend om er tijdens de lunch voor haar man te kunnen zijn en werkte dan in de middag weer verder. Dat was maar goed ook. Toen zij in het ziekenhuis bij hem op bezoek was, kreeg haar man een tweede herseninfarct.
“Ging hij bekant Russisch praten. Ik denk, wat zeg je allemaal? Maar toen lag hij gelukkig in het ziekenhuis. Dus ik zeg van: ‘ga de verpleegster halen.’ Weet je wel. Ik dacht, hier klopt iets niet.“
Toen ook Laurence door blijvend letsel na een ongeluk haar geliefde werk op moest geven, gingen ze er financieel flink op achteruit. Het verlies van haar werk heeft haar veel gedaan.
”Zo! Ik heb acht maanden een rouwproces gehad. Of negen maanden, of tien maanden. Maar als ik een taxi zag rijden, dan moest ik slikken hoor. Want ik denk, daar hoor ik in te zitten.” Ze is er lichamelijk nog niet klaar voor, maar denkt alvast na over vrijwilligerswerk. Het zegt veel over hoe ze in elkaar steekt.
1,5 miljoen Nederlanders gaan om financiële redenen niet naar de tandarts
Ze is zeker niet de enige die de tandarts niet kan bezoeken. Ze is een van de 1,5 miljoen Nederlanders die om financiële redenen niet naar de tandarts gaat. Ze weet dat het een groot taboe is om niet naar de tandarts te kunnen. Toch schaamt ze zich niet. Ze beseft hoe belangrijk het is om er juist over te praten.
‘Ik heb mijn hele leven hard gewerkt. Dit doet me zeer, mijn lach is me alles. Ik zou zo graag weer gewoon twee keer per jaar naar de tandarts gaan voor controle.“
Niet meer durven lachen
Toen Laurence niet meer durfde te lachen, was voor haar de grens bereikt. Ze vroeg zich zelfs af of ze niet al haar tanden en kiezen moest laten trekken terwijl dat helemaal niet nodig is. Ze kon terecht in Schiedam en kon de tandarts en assistent wel een knuffel geven, zo blij was ze. Ze kan weer lekker eten en lacht weer vrijuit. Wat Laurence zo bijzonder maakt is dat ze dankbaar is voor alles wat er wel is. “Ik zeg, er zijn mensen die het slechter hebben. Zo zie ik het altijd. Ik heb een dak boven mijn hoofd.“
De afgelopen jaren zijn er verschillende Tandartsdagen geweest door de inzet van Sociale Tandartsen in en rond Rotterdam. Nu organiseren we de eerste Landelijke Tandartsdag op 27 september aanstaande! Laurence zegt het zo:
“Jongens, dat jullie er zijn. Nou, dat is een geschenk uit de hemel hoor. Echt.“
Doe je mee?
Op 27 september organiseren wij de eerste Landelijke Tandartsdag. Voor al die mensen die – net als Laurence – niet naar de tandarts kunnen. We willen laten zien dat het om héél veel mensen gaat. En: dat er geen betaaldrempel zou moeten zijn voor basale mondzorg.
